Herinneringen aan de Laan van Heldenburg 48
Op de valreep nog een stukje herinnering van Edith Alofsen

Ik ben er in 1952 geboren, mijn broer in 1949 en, als ik het goed weet, mijn moeder in 1919. Mijn moeder heeft haar hele leven in de Laan van Heldenburg gewoond, ze is in 1972 overleden. Mijn vader en ik zijn later verhuist naar de Rusthoflaan, en ik zelf later naar de David Klemanlaan, en nu woon ik al weer heel wat jaartjes in Zoetermeer met mijn man en dochter. Mede door het stukje van Albert kwamen bij mij de mooie herinneringen weer boven. Ook mijn ouders hebben bij opa [Munnik] ingewoond, opa beneden, hij had kantoor aan huis en mijn ouders op de boven verdieping. Mijn oma is in 1941 overleden. Zij woonde toen al op no. 48. Opa is later verhuisd, en ik weet alleen maar dat wij het hele huis hadden met een hele enge zolder, helaas hing daar ook de schommel dus moest ik me vermannen om te schommelen. En ja, Albert heeft gelijk, mijn vader had een motor. Een zwaar kreng zoals mijn moeder hem noemde. Als klein meisje heb ik vaak onder de motor gelegen deze stond nl. geparkeerd in de vestibule en ik speelde daar altijd graag, wat natuurlijk niet de bedoeling was. En hups daar lag ik weer er onder, gelukkig was er altijd wel een buurman om me te bevrijden. Na de motor had mijn vader een DKW. Wat een mooie auto is dat toch, je ziet ze soms nog wel eens rijden. De auto was ook handig als er sneeuw lag. Kon je lekker met de slee erachter hangen [mijn vader vond dit geen goed idee, zonde van de auto]. Gelukkig was er nog een buurman met auto. En zo hingen we volgens mij met wel 3 sleeën achter elkaar bij buurman Buisman achter de auto. Ook het buiten spelen met de kinderen uit de straat [mag ik dat zo zeggen] was altijd erg leuk. Met Virgenie, nr. 50, Erna, nr. 38, de kinderen van Familie van Etten, nr. 42, Marlou, nr. 39, dit is wat me zo te binnen schiet. Er is nog zoveel meer te vertellen,maar dat gaat vervelen, dus laat ik het hierbij. En heel veel later gezellig stappen met Linde Poort, we zijn nog steeds vriendinnen, hebben het stappen verwisseld voor een lunch of high tea. In ieder geval heb ik een hele mooie kindertijd gehad in de Laan van Heldenburg en kijk ik terug op een hele dierbare periode.