Herinneringen aan de Laan van Heldenburg 32
door Dicky Bouwens

Onlangs las ik de reakties van oud Laan van Heldenburg-bewoners en ontdekte ik dat in één daarvan mijn naam Dicky werd genoemd. Het is grappig dat vaak simpele gebeurtenissen sterk in het geheugen zijn blijven hangen.
Ongeveer een jaar geleden kwam er een meneer bij mij in Leidschendam aan de deur. Ik herkende hem niet direkt maar hij mij gelukkig wel. Het was Frits Jaspers, mijn vroegere buurjongen. Wij schelen 1 maand in leeftijd en kennen elkaar ruim 64 jaar. Ik woonde op nummer 32 en hij op nummer 36. Samen haalden wij kattekwaad uit, niet alleen in de Laan maar soms ook ver daarbuiten. Uiteraard waren wij niet de enige kinderen in de straat; sommige ouder en sommige jonger dan wij. Een paar namen zijn Henkie Rengers, nr. 38, José Buisman met zusje Marlou, nr. 39, Marjorie de Groot met broertje Bart, nr. 49, de familie Anes, Wil, Henny en Anneke, nr. 35 en Anita de Kort, nr 27 en niet te vergeten de familie Krans, nr 38. In de Zuijderloostraat woonden ook leeftijdgenoten zoals Mart, Gerrie en Gertjan van Wolferen en Mientje en Jantje Stevens. Met elkaar speelden we verstoppertje, kringetjesvoetbal, stoepranden, hinkelen en knikkeren. In de zomer bouwden we tenten bij elkaar in de tuin of gingen naar het zwembad in de Badhuislaan. Na afloop kochten we dan een ijsje bij de ijskar van Jamin die daar steevast voor de uitgang wachtte. Vanaf het postkantoor van de Prins Bernhardlaan was er niet veel meer te beleven.
Ik herinner mij grote opslagplaatsen van klinkers en ander bouwmateriaal. Hier bouwden wij hutten van (niet altijd zonder gevaar) of gingen flapdraaien in de Broeksloot. In de winter ijsschotje springen op de Broeksloot of schaatsen op de ijsbaan achter het postkantoor. Een zeikpoot of een geheel nat pak waren geen uitzondering. Op zaterdag kregen wij ieder een dubbeltje zakgeld dat werd besteed aan een zak koekkruimels bij Simon de Wit in de Herenstraat of aan toverballen of drop in de snoepwinkel in de Wielemakersslop.
Zoals in iedere straat verhuisden families naar elders en kwamen er nieuwe voor in de plaats. Sommige jongelui kregen verkering met elkaar en trouwden zelfs op latere leeftijd. Frits met Mirjam en Henny met Lion zijn uit mijn tijd een voorbeeld daarvan.
Ik vertrok in 1971 naar Indonesie en trouwde daar 2 dagen na aankomst. Na 4,5 jaar ben ik met man en zoon tijdelijk teruggekomen in de Laan van Heldenburg. We verhuisden later met mijn moeder naar Leidschendam waar onze dochter werd geboren. Mijn moeder verhuisde op 86 jarige leeftijd naar Verzorgingscentrum `De mantel`. Daar trof zij haar vroegere buurvrouw Mevr. Krans, die haar intrek in een aanleunwoning had genomen.
Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen en verhuisd naar China en Dubai. De wereld is voor mij klein geworden. Ik reis regelmatig op en neer. Na zoveel jaren was het leuk weer oude bekenden te zien tijdens de reunie '100 jaar' Laan van Heldenburg. Met sommigen zou ik graag het kontakt in ere willen houden.