Herinneringen aan de Laan van Heldenburg 40
door Joan Poort
Coert en ik kwamen vlak voor Kerst 1968 - samen met onze kinderen Linde (15 jaar), Arjen (13 jaar) en Brenda (4 jaar) - wonen in de Laan van Heldenburg op no.40. Wij hadden een huizenruil gedaan met de toenmalige bewoners, het echtpaar Agasi. Zij wilden graag in een flat wonen, en wij zochten grotere woonruimte. Onze flat aan de Broekslootkade no.28 had maar drie kamers.
Wij hadden natuurlijk niet veel spullen, en waren blij dat mevrouw Agasi de stoffering en enkele meubelstukken voor ons achterliet. Zij kocht ook een nieuwe stoel voor onze huiskamer. Wij waren zeer gelukkig met ons nieuwe huis. Doordat Coert veel last had van astma, moest het huis zo stofvrij mogelijk zijn. En dat was een hele klus voor mij met de kolenkachels en vloerbedekking, etc. Twee maanden na de verhuizing moest ik geopereerd worden aan een tennisarm. Om de huishoudelijke taken iets te verlichten besloot ik op zoek te gaan naar een wasmachine. Ik vond een advertentie van mevrouw Posthuma die een paar deuren verder woonde op no.34 en kocht de wasmachine voor 50 gulden! Het apparaat moest gevuld worden met heet water en zeep, de kleren erbij gooien en aanzetten. Het wasgoed werd in de machine heen en weer geslingerd zoals bij het boterkarnen. Bovenop de machine zat een wringer waar het wasgoed als laatste stap doorheen gehaald moest worden en … hopla, ik had de was gedaan!
Naast ons woonde de familie Westerink (no.42). Zij waren net zo gek op het schaatsen als wij. Wij hebben vele jaren plezier gehad met het ’s winters samen kijken naar de wedstrijden op de televisie. Wij wisselden af bij wie er gekeken werd. Onze dochter Brenda was van dezelfde leeftijd als hun dochter Karen (Karin?). Brenda herinnert zich dat zij er vaak ging logeren, en voor het ontbijt Brinta met vruchtenhagel at.
Aan de andere kant woonde de familie Krans (no.38). Zij woonden in bij een oude dame, die de begane grond in gebruik had en sliep in de voorkamer op de eerste etage. Het echtpaar Krans en hun drie volwassen kinderen hadden de beschikking over de achterkamer op de eerste etage en de zolder etage. Vader en moeder Krans sliepen in de achterkamer en de drie kinderen hadden ieder een eigen kamer op zolder. De huidige badkamer op de eerste verdieping was toen een keuken. Het gezin had een grote herdershond die altijd in de achtertuin poepte!
Tegenover ons woonde de familie Trapman, samen met hun dochter Janneke. Toen Brenda een jaar of 8/9 was kreeg zij van Janneke pianoles. Ik heb jarenlang een goede verstandhouding gehad met de familie Trapman.
Twee deuren verder woonde het gezin van Rossum. Ik ging vaak met Koos van Rossum naar de Voorburgse Kunstakademie. Koos is een ervaren schilder en heeft menig prachtig schilderij gemaakt. Over de jaren heen hebben wij veel lief en leed met elkaar gedeeld. De dood van Christophe, hun zoon, en later van zijn vrouw Françoise. Ik spreek Koos en Dominique nog af en toe.
Op nummer 30 woonde vijftien jaar lang de familie Houdé. Ineke Houdé is schoonheidsspecialiste, en ik ging vaak naar haar toe voor een gezichtsbehandeling. Wij kenden elkaar goed.
De familie Alofsen woonde op nummer 48. Mijn oudste dochter Linde is nog steeds bevriend met hun dochter Edith. Na hun verhuizing kwam de familie Evenblij er wonen. Ineke en Siem Evenblij werden onze beste vrienden. Coert en Siem hadden beiden veel liefde voor jazzmuziek. Siem speelde de saxofoon en zij hadden dezelfde smaak in muziek. Wij delen veel dierbare herinneringen en ik geniet van de hechte vriendschap met Ineke en haar gezin.
Later kwam de Amerikaanse familie Guillotte wonen in de Laan op nummer 44. In de drie jaar dat zij in de Laan gewoond hebben, zijn wij veel met elkaar opgetrokken. Barbara en ik bellen elkaar regelmatig, en hun zoon Greg heeft nog altijd contact met Panca Evenblij.
