Nummer 7 Het huis van Wouter van Gool
door Janny Terlouw en Dirk Beekman

In 1997 verhuisden we van Amsterdam naar de Laan. Van alle kanten werd ons verteld dat we in het huis van een BN-er waren beland: Wouter van Gool. Op een mooie zaterdag stond zelfs een journalist van de Haagse Courant vol bewondering naar ons huis te staren. Niet ons mooie huis, maar de geest van zijn vroegere collega Wouter van Gool had hem naar de Laan van Heldenburg gevoerd. Van Gool (1911) was journalist, fotograaf, raadslid en drijvende kracht in de Jazzwereld. Maar het was vooral zijn markante persoonlijkheid die een onuitwisbare indruk achterliet. Ook al is zijn huis na zijn overlijden drie keer verbouwd en minstens vier keer in een andere kleur geschilderd, het blijft ‘zijn huis’. Met dat soort interieurdingen hield Van Gool zich trouwens absoluut niet bezig. ‘Als je bij hem de deur in kwam, moest je je een weg banen om door alle kranten, spinnenraggen en andere spullen heen te komen’, schrijft Marianne in ’t Hout in haar verhaal over Van Gool. ‘Een stoel was alleen vrij voor Wouter, de andere waren verdwenen onder een laag boeken, tijdschriften, wolken stof en kleding, maar Wouter wist donders goed wat hij had en waar het allemaal lag.’ Hij trok zich sowieso weinig aan van verwachtingen en sociale normen. Hij was authentiek. Marianne schrijft: ‘Vaak gebeurde het dat hij te laat op afspraken kwam. Bij hem thuis werden af en toe fotosessies gehouden. Dan stonden de bruidsparen voor de deur te wachten. Wouter was nog niet wakker. Zijn moeder riep dan net zolang totdat hij mopperend tevoorschijn kwam en het bruidspaar alsnog fotografeerde.’ Ik woon nu al dertien jaar in zijn huis, en zou graag een beetje meer Wouter willen zijn.

Bewoners nummer 7:
1913 tot 1990 Familie Van Gool en later Wouter van Gool
1990 tot 1997 Familie Van Beek
1997 tot heden Familie Beekman - Terlouw