Herinneringen aan de Laan van Heldenburg 41
Rob en An Löwensteyn-Bouten
Ab en Elly Stroeve-Beckman
Ben en Joop Bakker

Ab en Elly Stroeve-Beckman trouwdag 17 juli 1957	Moek (mevrouw Beckman)met An op de trouwdag van dochter Elly
Een dik pak sneeuw op 8 maart 1947. Een sneeuwhut in de tuin. Joop,Elly en An. Op 21 maart volop lente voorafgaand aan de legendarische zomer van 1947
Moek met Elly, Joop en An, december 1947
“Na 60 jaar!” of “Joop, Elly en An met hun mannen na 60 jaar” Links staan Rob (87) en An (84),in het midden Ab (87) en Elly (77) en daarnaast Joop (84) en Ben (90)

Familie Beckman van 1923-1972 op no. 41.
In 1924 werd het eerste kindje van echtpaar Beckman geboren. Een gezonde zoon Hans genaamd. In 1926 kwam dochter Joop een kijkje nemen en het geluk was compleet: een jongen en een meisje! Toen Hans 4 jaar was waarschuwde een tante hem dat hij in het water zou vallen, omdat hij te ver over een brugleuning hing. Dat geeft niet,dan word ik toch een engeltje! Kort daarna logeerde hij bij zijn grootouders in Delft en raakte zoek. Een tijd later werd hij gevonden in een bouwput. Wat een verdriet!! Het zou nog niet alles zijn. 3 dagen voor de 6e verjaardag van Joop kwam ze onder een vrachtwagen en een been was verbrijzeld. Maanden lag ze in het ziekenhuis. Het been is nooit mooi geworden maar ze kon er alles mee. Er werd haar dikwijls gevraagd wat ze aan dat been had, wat was ze daarna blij met de komst van de lange broeken. Wat was ze gelukkig met de komst van haar zusje Elly, die in 1933 geboren werd. Zij kijken terug op een heerlijke kindertijd in de laan. Elly ging op school bij de nonnen, Joop ging naar het meisjes lyceum in Den Haag.

Aan het eind van de Laan van Heldenburg stond vroeger een muziektent. Daarin werd iedere donderdagavond muziek gemaakt door de  fanfare "Forum Hadriani". Dat was erg gezellig. Was er geen muziek dan werd de muziektent door de omwonende kinderen gebruikt als speelterrein. Ze deden dan ""tikkie-in-en-om", zoals zij dat noemden. Iedereen deed mee, zowel jongens als meisjes.
De oorlog brak uit en de kinderen moesten 's-avonds om 8 uur binnen zijn, want er was een straatverbod uitgevaardigd door de Duitser. Helaas moest Elly altijd rond 7 uur plassen en als zij dan naar huis ging  moest ze van Moek (de moeder van Joop en Elly) binnen blijven. Elly probeerde het natuurlijk zo lang mogelijk te rekken met als gevolg dat ze nogal eens een natte broek had en ze Moek verweet dat ze geen jongen was, want die kon tenminste op straat plassen.

Moek, zoals we haar verder gaan noemen, had een broer in Delft die tuinder was. Ze heeft in haar leven heel wat fietstochten naar Delft afgelegd en ze kwam nooit met lege fietstassen terug. Joop, inmiddels met haar diploma op zak, liet zich ook niet onbetuigd, en in de Hongerwinter ging ze met Nini Julien de boer op. Hun laatste adres was in Lochem. Na verloop van tijd kwamen ze beide met volle zijtassen thuis. Een 2e tocht werd ondernomen. Nu moest het wiel van Elly's step als voorwiel fungeren. Het was de periode dat de Duitsers fietsen in beslag namen.

Misschien is het nog interessant te melden dat in de tuin van no. 31 in het laatste jaar van de oorlog een waterput geslagen werd, omdat er geen leidingwater meer was. Hadden de bewoners water nodig dan moesten ze daar een emmer water vullen.

Op 29 april 1945 waren daar de voedseldroppings op Ypenburg. De oorlog was nog niet afgelopen maar wat was iedereen blij. Joop ging met een vriendin naar Ypenburg en daar gingen ze de pakketten die afgeworpen waren naar binnen brengen. Ze kregen ook nog wat mee naar huis. Echt Zweeds wittebrood …

In Juni 1945 kwam An in beeld. Joop werd haar collega in de postzegelhandel in de Passage in Den Haag. Zij werden dikke vriendinnen,maar Joop had het daar niet naar haar zin. An zou er bijna 19 jaar blijven. Joop meldde zich voor de Marva en ze zou een opleiding in Schotland krijgen. An zou dan haar kamer krijgen bij Moek. Door de scheiding moest Moek kamers gaan verhuren. Maar ... de opleiding in Schotland ging niet door en Joop haakte af en kreeg een baan bij Drouot op de Kneuterdijk. An mocht toch komen en samen deelden ze een twijfelaar in een klein kamertje. Moek was een fijne vrouw en als een moeder voor An. Zij was voor alle drie Moek en ze hebben veel van haar geleerd. Later kregen Joop en An een opklapbed in een grotere kamer en die deelden ze tot Joop in 1950 trouwde met Ben en naar Utrecht vertrok. Elly werd daarna An's kamergenoot. Destijds was er geen badkamer en Elly en An hebben jaren gedoucht onder een afdakje in de tuin en altijd met koud water, ook in de winter. Moek kwam dan met een keteltje heet water om de boel te ontdooien. An moet er nu niet meer aan denken. Centrale verwarming was er niet en Elly en An deelden samen een kamer en bed en vonden in een strenge winter ijs in de wastafel.Dat waren andere tijden

Voorburg was ook een openluchtzwembad rijk, waar An en Elly bijna iedere morgen voor ze naar hun werk gingen, even een duik namen; natuurlijk was het water onverwarmd. Elly heeft daar ook nog zwemles gehad aan de hengel en toen ze de zwemslag te pakken had en een beetje kon drijven ging ze aan de haak. 

Meerdere kostgangers hebben op no 41 gewoond. Dhr.Veelenturf is er tot zijn huwelijk gebleven Op een nacht werd er gebeld, An deed open en tot haar stomme verbazing stond hij daar in pyjama voor de deur. Vrolijke vrienden hadden hem naar buiten gelokt en de deur dicht gedaan. Elly en An hebben eens bezoek voor een kostganger ontvangen. Moek logeerde toen bij Joop Een verloofde kwam voor hem. Later werd er weer gebeld en daar was weer een verloofde. De verhalen, die we toen te horen kregen. Toen hij thuis kwam zijn ze een voor een naar boven gegaan. Zo valt er nog veel meer te vertellen Zo had je Ab die een kamer kreeg. Hij ging er met de dochter vandoor, en Elly en hij trouwden in 1957. An kreeg toen voor het eerst in haar leven een kamer alleen. Zij trouwde in 1960 en met Rob vertrok ze in 1961 naar Utrecht.

We gaan nog even kennis laten maken met de buren. Op no 43 woonden de deftige dames Voigt. Een heel goed contact. Ze liepen nooit naast elkaar altijd achter elkaar, de dikke voorop, de dunne daarachter. De andere buren was de Fam. Buisman. Ze kregen 2 dochters Josée en Marlou, die dol op Moek waren en haar Beckie noemden. Aan de overkant woonde Opa Julien met dochter Nini en Oostenrijkse pleegdochter Milly Woda, die later pedicure werd. Nini trouwde met Gerard Elbrink en ze kregen samen dochter Virginie. Veel is er opgeschreven en nog veel meer weggelaten. Het samen delen gaf veel plezier.