Herinneringen aan de buren van Laan van Heldenburg 35 en 38
door Henny Krans-Anes

Net als mijn broer en zussen heb ik fijne herinneringen aan mijn tijd in de Laan van Heldenburg.Ik heb er van 1941 tot 1960 gewoond, maar tot 1991 kwam ik er nog heel regelmatig. Ik woonde op nummer 35.

Van mijn kindertijd weet ik nog dat we veel buiten speelden. Televisie en computers waren er nog niet, dus iedereen kwam buiten. We speelden in de muziektent op de Laan van Haagvliet en kropen onderin, wat natuurlijk niet mocht dus dat was spannend. We deden ook vaak “spoorzoekertje” en ook dat was spannend, want we gingen vaak in de trams in de remise op de Parkweg.

De winters waren koud en we konden schaatsen op ondergelopen land in de polder op de plek waar nu de Prins Bernardlaan is. In huis was het alleen in de woonkamer lekker warm want we hadden geen centrale verwarming. We sliepen 2-hoog en de bloemen stonden vaak op de ramen. Als je boven de dekens kwam kon je je eigen adem zien. Maar mijn vader legde trouw iedere avond een hete kruik in alle bedden en ’s morgens wasten we ons met het nog lekker warme water uit die kruik.

Toen ik 15 jaar was kregen we nieuwe overburen op nummer 38: de familie Krans. Ik was al meteen weg van de 2 zoons van mijn leeftijd: Lion en Raymon en er was een zusje bij van 6 jaar: Erna.
Ik speelde vaak met kleinere kinderen en via Erna kon ik meer te weten komen over haar broers. Eigenlijk vond ik de oudste net iets leuker en ik deed van alles om bij hem in de buurt te komen. Ik was echt verliefd en dat ging over in liefde. In juni waren we 45 jaar getrouwd. Na ons trouwen gingen we in Rotterdam wonen, maar we kwamen bijna iedere zaterdag bij onze ouders.

Mijn ouders verhuisden in 1975 naar de Prins Bernardlaan. Maar omdat mijn schoonouders er nog woonden bleven wij in de Laan van Heldenburg komen.
In 1991 verhuisde mijn schoonmoeder naar een aanleunwoning, en vanaf die tijd ben ik niet meer in de Laan geweest, hoewel ik er zeker nog eens ga kijken. Ik vind het leuk om te zien en te lezen dat het nog steeds een gezellige laan is.

In onze slaapkamer hangt een prachtige foto van de Laan van Heldenburg met de bloeiende bomen. Die heb ik van het internet afgehaald en het bewijst dat ik de Laan niet vergeten ben.